De allerslechtste belegger ooit

Maak kennis met Bob – ’s werelds slechtste markttimer. Bob begon zijn loopbaan in 1970 op 22-jarige leeftijd en was een ijverige spaarder en planner.

Zijn plan was om in de jaren 70 € 2.000 per jaar te sparen en zijn spaargeld vervolgens elk decennium met € 2.000 te verhogen. Met andere woorden € 2.000/jaar in de jaren 70, € 4.000/jaar in de jaren 80, € 6.000/jaar in de jaren 90… je begrijpt het wel.

Bob begon in 1970 met € 2.000, voegde € 2.000 toe in ’71 en ’72 en besloot toen eind 1972 de sprong te wagen en te investeren in de S&P 500 (er waren geen indexfondsen in 1972, maar dit ter illustratie). De S&P 500 is een index die de aandelen van de 500 grootste beursgenoteerde Amerikaanse bedrijven volgt.

In 1973-74, daalde de S&P 500 met bijna 50%. Bob had zijn spaargeld op het hoogtepunt geïnvesteerd, net voordat het werd gehalveerd! Bob baalde ervan, maar Bob had een plan en hield zich eraan. Je ziet dat Bob zijn aandelen nooit heeft verkocht. Hij wilde zich geen twee keer vergissen door op het hoogtepunt te beleggen en vervolgens te verkopen wanneer de prijzen laag waren.

Dus Bob bleef in de jaren 70 € 2.000/jaar sparen op een spaarrekening en vervolgens € 4.000/jaar in de jaren 80. Maar hij voelde de pijn van zijn laatste investering en voelde zich niet op zijn gemak om zijn portefeuille aan te vullen totdat hij de markten behoorlijk had zien stijgen. In augustus 1987 besloot Bob om zijn spaarrekening na 15 jaar sparen aan het werk te zetten.

Deze keer daalde de markt met meer dan 30% direct nadat Bob had geïnvesteerd. Bob, verbaasd over zijn kwaliteit om te investeren, verkocht niet.

Na de crash van 1987 was Bob echt van plan om het af te wachten. Eind jaren negentig stond alles in brand. Het internet was een ongelooflijke nieuwe technologie en de aandelen gingen sky-high. In 1999 had Bob € 68.000 verzameld door elk jaar te sparen. Bob was er van overtuigd dat de Y2K-bug onzin was en investeerde zijn geld in december 1999. Nét voor een daling van 50% die tot 2002 aanhield.

De volgende beslissing om te investeren in oktober 2007 zou nog een grote investering zijn voordat hij met pensioen zou gaan. Hij had sinds 2000 € 64.000 gespaard en besloot dit te investeren vlak voor de financiële crisis waarin Bob opnieuw een daling van 50% meemaakte.

Radeloos en ontmoedigd bleef Bob elk jaar sparen en verzamelde nog eens € 40.000. Hij hield zijn beleggingen in de markt tot hij eind 2013 met pensioen ging.

Dus samenvattend: Bob heeft absoluut een “slechte timing” en belegt alleen op marktpieken vlak voor ernstige marktdalingen. Dit zijn de aankoopdata, daaropvolgende afnames en de bedragen die Bob heeft geïnvesteerd:

Datum investeren	Daling markt	Bedrag geïnvesteerd
December 1972	-/- 48%	€ 6.000
Augustus 1987	-/- 34%	€ 46.000
December 1999	-/- 49%	€ 68.000
Oktober 2007	-/- 52%	€ 64.000
Totaal geïnvesteerd		€ 184.000

Gelukkig was Bob een goede spaarder en eigenlijk best een goede belegger. Je ziet dat toen hij eenmaal zijn investering had gedaan, hij het als een lange termijn verbintenis beschouwde en zijn aandelen nooit heeft verkocht. Zelfs de berenmarkt (een periode waarin aandelenkoersen langdurig in een dalend patroon zitten en er wijdverbreid pessimisme heerst) van de jaren 70, Black Monday in 1987, de Tech Bubble of de financiële crisis hebben hem er niet toe gebracht te verkopen of “uit de markt te stappen”.

Hij heeft nooit een enkel aandeel verkocht. Dus hoe deed hij het?

Bob viel bijna van zijn stoel toen hij hoorde dat hij miljonair was! Hoewel Bob elke investering op het hoogtepunt deed, eindigde hij toch met € 1,1 miljoen! Je vraagt je misschien af hoe dat kan? Bob had eigenlijk wat we ‘goed beleggersgedrag’ noemen.

Ten eerste was Bob een ijverige en consistente spaarder. Hij zag nooit af van zijn spaarplan (denk aan € 2.000/jaar in de jaren 70, € 4.000 in de jaren 80, € 6.000 in de jaren 90, € 8.000 in de jaren 2000, € 10.000 in de jaren 2010 tot zijn pensionering in 2013 op 65-jarige leeftijd).

Ten tweede liet Bob zijn investeringen in de loop van de decennia toenemen en verkocht hij nooit uit de markt tijdens zijn +40 jaar beleggen – zijn werkcarrière.

Gedurende die tijd stond Bob onder enorme psychologische druk door het zien van enorme verliezen die zich opstapelden direct nadat hij elke investering had gedaan. Maar Bob had een langetermijnperspectief en was bereid vast te houden aan zijn spaar- en investeringsplan – zelfs als zijn timing “een beetje verkeerd” was. Hij spaarde en hield zijn oogkleppen op.

Je realiseert je vast wel dat Bob een illustratie is. We zouden nooit adviseren om alleen in één enkele strategie te beleggen, laat staan in één beleggingsfonds.

Als Bob systematisch elke maand hetzelfde bedrag had geïnvesteerd en zijn spaargeld had vergroot zoals hij deed, zou hij nog meer geld hebben verdiend (meer dan € 2,3 miljoen) – maar dat zou Bob niet zijn geweest, de slechtste markttimer ter wereld.

Dus wat zijn de lessen?

• Als je gaat beleggen, investeer dan met een optimistische blik. Langetermijndenken beloont vaak de optimist. Tenzij je denkt dat de wereld vergaat, worden optimisten doorgaans beloond.
• Tijdelijke verliezen op korte termijn horen erbij als je belegt. Hoe je op die verliezen reageert, is dé meest bepalende factor voor jouw beleggingsprestaties.
• Een andere succesfactor bij beleggen is periodiek inleggen. Hoeveel en hoe structureel je inlegt, heeft een veel grotere impact dan het beleggingsrendement.

Zorg dat deze drie dingen goed zijn, combineer dat met een gedisciplineerde beleggingsstrategie en je zou het goed moeten doen. Zelfs Bob deed het goed. Goed gedaan Bob.